Plots kwam ik tot het besef, ook al sloop het al een hele tijd door mijn hoofd, dat mijn dagdagelijkse taak, lees werk, me geen voldoening meer gaf. Waren het de collega’s, mijn leeftijd (49 jaar), was het de pure job-inhoud of was het mijn anciënniteit? Na 25 jaar in hetzelfde familiebedrijf te werken kwam dat besef. Het voelde niet meer goed. De job vroeg meer energie dan dat ik terug kreeg. Ik liep als positief mens toch te zagen en had er ‘heel vaak’ genoeg van.

Mijn voordeel was dat ik naast mijn fulltime-job wel nog de voldoening kon vinden tijdens het uitoefenen van mijn bijberoep (het geven van groepslessen sport). Ik kon mijn energie kwijt, ik kon deze zelfs doorgeven aan andere mensen, met heel vaak een applaus als cadeau. Hoe zalig kan het zijn.

En net dáár hoorde ik voor de eerste keer de naam van Lieselot vallen. Sam vertelde me vol lof over haar gesprekken en hoe ze samen met Lieselot het beoogde resultaat had kunnen bereiken. Een job waar ze energie van kreeg.

Impulsief zoals ik ben besloot ik om ook in te stappen in het loopbaanproject. En dan begon het te lopen. Lieselot zorgde ervoor dat ik op een andere manier naar mezelf keek, naar mijn huidige job, naar mijn wensen, naar mijn doelen, maar ook mijn fouten en mijn capaciteiten. Ze liet me beseffen dat het wel degelijk mogelijk is om een job te vinden waar je energie van krijgt. Ook op die leeftijd.

Drie maand later heb ik, op een verloren maandagmorgen, de stap gezet. 25 jaar van zekerheid heb ik laten vallen voor het onzekere, door zelf mijn ontslag te geven (ik had zelfs het gevoel dat ook Lieselot hier even van schrok), maar ik had een nieuw doel voor ogen. Een doel waar ik veel energie zou uithalen. Bewegingscoach, specialisatie oncologie, op zelfstandige basis.

Als kanker-survivor weet ik dat op vlak van ‘bewegen na kanker’ nog heel veel werk aan de winkel is. Ik heb me bijgeschoold, wat ik nog steeds doe. Ik heb een businessplan opgemaakt, en nog vijf maal bijgewerkt om tot een positief resultaat te komen. Mijn website staat bijna op punt. Ondertussen begint mijn klantenbestand beetje per beetje te groeien (Corona heeft me wel even bij de nek, maar we komen er wel).

En dit alles door 4 – 5 uur te praten met Lieselot. Het waren heftige en confronterende gesprekken. Ik ben vaak ‘mezelf tegen gekomen’. Het deed pijn om te zien dat mijn job niet paste bij mijn persoonlijkheid, en dat ik dat ook besefte maar geen stappen durfde te ondergaan. Ik was teleurgesteld in mezelf, ik vond het erg dat ik niet sterk genoeg was geweest.

Maar het besef heeft me nu wel een stap in de goede richting gezet. Ook al weet ik momenteel niet goed waar het zal eindigen, het voelt positief. Ik sta met plezier op ’s morgens om erin te vliegen. Geen moment heb ik spijt van mijn keuze. Ik ben gelukkig!